Diana

Vervaardiger:

Josuë Dupon (sculpteur)

Periode:

n/a

Datering:

c. 1896

Instelling:

Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen

Type:

beeldhouwwerk, sculpture en sculpture

Subtype:

beeldhouwwerk

Materiaal:

brons

Onderwerp:

Mythologie

Dimensies:

n/a

Inventarisnummer:

1263

Beschrijving:

Deze kleinsculptuur werd voor het eerst getoond op de Kortrijkse Salon van 1896. In de catalogus vinden we haar onder nummer 532 als Diane, statuette ivoire. Eén jaar later prijkte de statuette met de titel Diane chasseresse - Diana jageres op de kleine Antwerpse Salon, waar het museum ze aankocht. Josuë Dupon, die toen al een reputatie had opgebouwd als animalier of dierenbeeldhouwer én die de techniek van het ivoorsnijden beheerste, koos voor een motief uit de Grieks-Romeinse mythologie. Diana, in het Grieks Artemis, is de maagdelijke jachtgodin en de strenge en atletische verpersoonlijking van de kuisheid. De kunstenaar laat een frisse wind waaien door het antieke idioom: hij verbeeldt de godin als een elegant vrouwelijk naakt, zo sierlijk als een ornament. Dupon pakt zijn heldin in volle actie: met het lichaam gespannen in een opwaartse beweging en met de boog nog in de lucht lijkt Diana de afgeschoten pijl met haar ogen te volgen. Ze staat op de schedel van een eland, tussen het brede, opstaande gewei, met haar pijlenkoker binnen handbereik. Het maansikkeltje op de diadeem is sinds de oudheid haar attribuut als maangodin. (Sinds de jaren 1980 is Diana’s haarsieraad spoorloos.) Voor de uitvoering werkte Dupon met de meest precieuze materialen: ivoor in combinatie met brons, verguld messing en edelstenen. Het beeld staat op een kostbare sokkel van onyx, die op een bronzen voetstuk rust. Het Diana-motief wordt voortgezet op het voetstuk, in vier kleine reliëfs die elk een aspect van de veelzijdige godheid belichten: Diana rustend met een hert, na het bad, liggend met de maansikkel en met een monster. Diana is een staaltje van chryselefantiene beeldhouwkunst, een kunsttak die in België op het einde van de 19de eeuw topstukken voortbracht. De term chryselefantien is afgeleid van de Oudgriekse woorden chrusos en elephantinos, wat respectievelijk ‘gouden’ en ‘ivoren’ betekent. Dupon was niet aan zijn proefstuk toe. Op de wereldtentoonstelling van 1894 in Antwerpen bracht hij al werk met ivoorsnijkunst. Hij behoorde tot het selecte clubje beeldhouwers die koning Leopold II en staatssecretaris Edmond Van Eetvelde aanmoedigden om te werken met olifantstanden uit de Onafhankelijke Congo-Staat. Diana was een gegeerd kunstobject en Dupon vervaardigde meerdere exemplaren. Een identieke tweede versie was te zien op de grote internationale tentoonstelling van 1897 in Brussel, meer bepaald op de koloniale (sub)tentoonstelling in Tervuren die georganiseerd was tot meerdere eer en glorie van Leopold II en zijn kroondomein. In de prestigieuze eresalon, waar het summum van de Belgische chryselefantiene beeldhouwkunst werd getoond, pronkte Dupons Diana in een uitbundig versierde vitrinekast. Haar huidige bewaarplaats is onbekend, maar in 1967 was ze nog in het bezit van de juffrouwen Dupon, de twee dochters van de kunstenaar. Na de dood van de laatste dochter werd ze in 1986 te koop aangeboden. Een derde versie wordt bewaard in het Museu Nacional d’Art de Catalunya in Barcelona. Dat beeldje werd in 1898 aangekocht op de vierde Exposició de Belles Arts i Indústries Artístiques.

Iconclass:

25F24 hoefdieren